Państwowe Muzeum Historii Politycznej Rosji
www.polithistory.ru Państwowe Muzeum Historii Politycznej Rosji / Государственный музей политической истории России

Państwowe Muzeum Historii Politycznej Rosji jest kontynuatorem pierwszego w Rosji muzeum historycznego o narracyjno-obiektowym charakterze, tj. Państwowego Muzeum Rewolucji. Zostało ono otwarte w r. 1920 w Pałacu Zimowym i funkcjonowało tam do r. 1954. Już w latach 20. XX w. dysponowało sporą kolekcją eksponatów i archiwaliów ilustrujących dzieje rosyjskiego ruchu rewolucyjnego, a jego filiami były: Rezydencja Arakczejewa w Gruzino, Bastion Trubeckiego Twierdzy Pietropawłowskiej (dawne więzienie), Twierdza Szliselburska oraz Muzea Lenina na terenie miasta (te ostatnie w r. 1937 wyszły spod jurysdykcji placówki).

W r. 1955 siedzibą muzeum stały się dwie modernistyczne wille będące do rewolucji 1917 r. własnością primabaleriny Matyldy Krzesińskiej (zbudowana w latach 1904-1906 według projektu A. I. von Hohena) i znanego petersburskiego kupca barona Vasily’ia E. Brandta (wzniesiona w roku 1909 przez architekta Roberta F. Meltzera). Po remoncie i połączeniu obu budynków w r. 1957 muzeum zostało przemianowane na Państwowe Muzeum Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej, które w r. 1972 przeszło pod opiekę Ministerstwa Kultury SSSR, stając się filią Centralnego Muzeum Rewolucji SSSR.

Pod koniec lat 70. XX w. rozpoczęto prace nad nową koncepcją muzeum, zaś jego siedziba przeszła w latach 1981-1987 gruntowną modernizację, wówczas też placówka uzyskała nowe skrzydło (atrium). W latach 1989-1992 przeprowadzono niemal całkowitą zmianę ekspozycji odchodząc od propagandowego charakteru dotychczasowych prezentacji. Konsekwencją tych przemian było również przemianowanie placówki w roku 1991 w Państwowe Muzeum Historii Politycznej Rosji. Od 1992 r. podlega ono Ministerstwu Kultury Federacji Rosyjskiej, a jego ekspozycja ukazuje przemiany polityczne, ekonomiczne i społeczne w Rosji od XIX w. po czasy współczesne.

W latach 2003–2012 filiami Państwowego Muzeum Historii Politycznej Rosji były nekropolie w Miednoje i Katyniu. Aktualnie placówka posiada dwie filie na terenie miasta, którymi są Dziecięce Centrum Muzealne Kształcenia Historycznego oraz ekspozycja w dawnej siedzibie zarządu miasta i stołecznej policji Gorochowaja 2. Z historii policji politycznej i organów bezpieczeństwa Rosji. XIX–XX w. (w latach 1975–1994 filia ta działała jako Muzeum-gabinet F. E. Dzierżyńskiego).

Obecnie placówka posiada kolekcję składającą się z ponad 460 tys. eksponatów (w tym 120 tys. fotografii) oraz ponad 300 tys. zasobu materiałów o charakterze naukowym (archiwalia, różnego rodzaju druki). Ukierunkowane na ilustrowanie zmian politycznych, społecznych i gospodarczych zbiory obejmują okres od czasów Katarzyny II po czasy najnowsze i są na bieżąco uzupełniane. Sporą ich część stanowią spuścizny po działaczach (tj. S. Witte, A. Stołypin, N. Krupska, F. Dzierżyński, J. Gagarin) oraz organizacjach politycznych i społecznych.

Unowocześniana w ostatnich latach stała ekspozycja czerpie z najnowszych wzorców i trendów w muzealnictwie, stanowiąc intersujący przykład nowoczesnego muzeum narracyjnego. W ostatnich latach nową multimedialną aranżację w tym właśnie duchu zyskały pomieszczenia obrazujące okres od czasów Mikołaja I po Pierestrojkę. Muzeum nie stroni od tematów trudnych i kontrowersyjnych i znane jest w Rosji z poruszania przemilczanych przez lata zagadnień, w 2013 r. uruchomiono tu stałą wystawę Za wierność – GUŁAG.

Portal internetowy Citywalls.ru
www.citywalls.ru Poświęcony zabudowie i architekturze Sankt Petersburga rosyjskojęzyczny portal internetowy „Citywalls.ru” jest inicjatywą społeczną grona petersburskich entuzjastów architektury. Jest jednym z wielu portali zajmujących się unikalną architekturą Petersburga, reprezentującą wszystkie style i szkoły architektoniczne od końca XVIII w. po wiek XXI, wyróżnia go jednak sposób uporządkowania i prezentacji materiału. Każda ulica i każdy dom ma tu swoje odrębne miejsce. Informacje dotyczące historii i architektury poszczególnych budynków, ukazujące ich niejednokrotnie skomplikowane dzieje i zasadnicze stylistyczne przemiany, uzupełniają współczesne, ale też i historyczne fotografie. Uwzględnione tu zostały także utracone budynki, sporo uwagi poświęcono również zachowanemu wystrojowi i architekturze wnętrz.

Obok informacji topograficzno-architektonicznych portal „Citywalls.ru” zawiera informacje o petersburskich architektach i budowniczych, wśród których było reprezentatywne grono Polaków. Znaleźć tu również można informacje o lokatorach i instytucjach związanych z poszczególnymi budowlami. Portal jest otwarty dla szerokiej publiczności, która na bieżąco dostarcza nowe materiały oraz obficie uzupełnia istniejące hasła komentarzami.